Godinu za nama su pored velikih sportskih rezultata obeležile i tragične smrti velikana.

Tokom 2025. su domaći i svetski sport, sem rezultata, trofeja i rekorda, obeležili i tragični odlasci voljenih i uspešnih lica, koja su ostavila veliki trag i čiji će se izostanak uvek osećati.

Diogo Žota

Portugalski fudbaler Diogo Žota pogionuo je u saobraćajnoj nesreći u Španiji, 3. jula u 28. godini, zajedno sa rođenim bratom Andreom Silvom, takođe profesionalnim fudbalerom.

Žota se proslavio kao napadač Liverpula i reprezentacije Portugala, sa kojima je osvojio niz značajnih trofeja, uključujući Premijer ligu i Ligu nacija. Branio je boje i Pakoš de Fereire, Atletiko Madrida, Porta i Vulverhemptona.

Ostao je upamćen po svojoj brzini, golovima glavom uprkos nisko rastu, veštini i posvećenosti.

Njegova smrt se dogodila samo dve nedelje nakon venčanja sa dugogodišnjom partnerkom sa kojom ima ćerku i dvojicu sinova.

Dejan Milovanović

Bivši kapiten Crvene zvezde je preminuo 16. septembra u 42. godini kada je iznenada izgubio svest i kolabirao na terenu tokom meča veterana FK Zvezdare i PKB-a u Beogradu, nakon čega lekari nisu uspeli da ga spasu usled dvostrukog infarkta.

Milovanović je prošao kroz sve omladinske selekcije Crvene zvezde, dobio kapitensku traku i bio stub tima koji je osvojio tri prvenstvene titula prvaka i četiri nacionalna kupa. Lider Zvezdine generacije talenata, koji su imali potom zavidne internacionalne karijere i bili stalni nosioci reprezentacije.

U inostranstvu se oprobao u francuskom Lansu i grčkom Panioniosu, kraj profesionalne karijere je dočekao u Voždovcu.

Sa mladom reprezentacijom je osvojio dve srebrne medalje na Evropskim prvenstvima.

Mladen Žižović

Na meču Superlige između Radničkog 1923 i Mladosti iz Lučana 3. novembra, trener Kragujevčana Mladen Žižović naprasno se srušio bez svesti pokraj aut-linije, usled srčanog udara.

Lekarska intervencija nije bila uspešna, tako da dramatičan momenat nije imao srećan kraj. Preminuo je u 45. godini.

Tokom igračke karijere je nastupao za Mladost iz rodne Rotagice, Radnik Bjeljina, Rudar Ugljevik, Zrinjksi, Tiranu i Borac iz Banjaluke. Za reprezentaciju BiH je upisao četiri nastupa.

Kao trener je vodio Radnik iz Bjeljine, Zrinjski, Slobodu iz Tuzle, Škupi, Borac iz Banjaluke i Radnički 1923.

Andrija Delibašić

Duga borba sa tumorom mozga savladala je miljenika "grobara". Bivši napadač Partizana preminuo je u 44. godini u Podgorici.

Napadač u Partizanovoj ekipi koja se domogla uzastopnih titula 2002. i 2003, pa i antologijskog plasmana u Ligu šampiona u sezoni 2003/04. Delibašić je blistao u grupnoj fazi, golovima protiv potonjeg prvaka Porta i francuskog velikana Olimpika iz Marseja.

Proveo je pet godina u Partizanu i zatim se sa 23. godine preselio u Majorku. Upisao je 100 nastupa i 48 golova za crno-bele. Majorka ga je za čestiri godine redovno slala na pozajmice, tako da se oprobao u Benfiki, Bragi, AEK-u, Beira Maru i Real Sosijedadu. Igrao je i za rajo Valjekano, Erkules, Ratčaburi i na kraju u Sutjesci iz rodnog Nikšića.

Dragan Labović

Momak koji je sa mlađim kategorijama reprezentacije osvojio sve što se moglo osvojiti i redom kupio MVP priznanja gde god se pojavio.

Kao član kadetske reprezentacije sa kojom je osvojio zlatnu medalju na Evropskom prvenstvu 2003, a dve godine kasnije i zlato na juniorskom Evropskom prvenstvu u Beogradu, na kome je bio proglašen za najkorisnijeg igrača. Sa mladom reprezentacijom 2006. osvojio je zlato na Evropskom prvenstvu u Izmiru, a naredne godine sa istom uzrasnom kategorijom opet osvaja zlato na Evropskom prvenstvu u Gorici. Za seniorsku reprezentaciju Srbije igrao je na Evropskom prvenstvu 2007. u Španiji.

U klupskoj karijeri je ostao najbolje upamćen u dresu FMP-a.

Leni Vilkins

Jedna od najvećih NBA legendi preminula je 9. novembra u 88. godini života, ostavivši iza sebe neizbrisiv trag kao izuzetan igrač, trener i uzor mnogim generacijama.

Tokom 15‑godišnje igračke karijere Vilkins je devet puta učestvovao u NBA Ol‑star utakmicama i bio jedan od najboljih plejmejekra svoje ere, branivši boje Sent Luis Hoksa, Sijetl Supersoniksa, Klivlend Kavalirsa i Portland Trejlbejzersa.

Nakon toga je postao jedan od najuspešnijih trenera lige, uključujući vođenje Sijetl Supersoniksa do šampionske titule 1979. godine, jedine u istoriji ove „pokojne“ franšize.

Vilkins je takođe igrao značajnu ulogu u američkoj reprezentaciji, učestvovao je u osvajanju olimpijskog zlata 1992. godine u stručnom štabu Čaka Dejlija, dok je u Atlanti vodio „Drim tim“ do novog zlata.

Uvršten je u "Kuću slavni" kao igrač i trener, što je jedinstveno priznanje za retke veličine ovog sporta.

Dražen Dalipagić

Dražen Dalipagić je preminuo u 74. godini, 25. januara, nakon duge i teške bolesti. Bio je najbolji sportista Jugoslavije 1978. godine, član je Nejsmitove Kuće slavnih u Springfildu i FIBA Kuće slavnih, a izabran je i za jednog od 50 ljudi koji su najviše doprineli Evroligi.

Na klupskom nivou postao je šampion Jugoslavije dvaput, osvojio je jedan nacionalni Kup i dva Kupa Radivoja Koraća (dok je još to bilo evropsko takmičenje) – sve sa Partizanom. Na reprezentativnom nivou bio je olimpijski šampion (1980), svetski šampion (1978), trostruki evropski šampion (1973, 1975, 1977) i mediteranski šampion (1975) sa “Plavima”, a osvojio je još i pregršt srebrnih i bronzanih medalja.

Nikola Pilić

Nikola Pilić je preminuo 23. septembra. Bio je legenda hrvatskog, jugoslovenskog i svetskog tenisa, selektor hrvatske Dejvis kup reprezentacije koja je osvojila titulu prvaka 2005. godine i veoma važan, ako ne i ključan čovek u razvoju i stasavanju Novaka Đokovića.

Pilić je bio poseban i po činjenici što je osvojio Dejvis kup sa tri različite reprezentacije. Činio je to najviše puta sa Zapadnom Nemačkom, čak tri, a po jednom je to uradio sa Hrvatskom i kao savetnik reprezentaciji Srbije 2010. godine.

Najbolji plasman u karijeri bio mu je šesto mesto, a osvojio je devet titula, ali i US Open 1970. godine.

Preminuo je u 87. godini u Rijeci.